Drużyna Eergońska

Hisio

Hisio nie zdążył odebrać od brata monet i od razu poderwał się do góry zaciskając rękę na kosturze wycelowanym w tajemiczego gościa.
- Ktoś ty - zaburczał wrogim głosem.

Gerald

- Moj Gruby Przyjacielu-powiedział ironicznie mężczynza szybko dodają w obawie że nie został poznany przez Króla - To ja Gerald, Kapitan Leśnej Straży we własnej osobie- po czym zdjął kaptur z głowy ukazujac swoją przystojną twarz.

Eol

- No, a już myślałem że jakiś czubek, który chce sobie narobić kłopotów - mruknął Eol wyszczeżając zęby do Geralda. - Skąd tu się wziąłeś?

Gerald

Gerald ucieszył się że go poznał Eol ponieważ gorzej by było gdyby go nie poznał...
- Ja skąd sie wziołem tutaj??- zapytał troche donośniejszym głosem.
- Będąc na polowaniu pewnego poranka natknąłem się na ładne lusterko za ktore pewnie bym nieźle dostał w skupie ale gdy je podniosłem ziemia zadrżała po czym znalazłem sie na tym odludziu na którym w promienu 10-20 kilometrów żyją dziwne zwierzęta i jakieś stwory z zieloną krwią ktore na szczęście są głupie i mają słabo rozwiniętę zmysły albo tylko takie udają. - powiedział zirytowany pytaniem Eol'a Gerald.

Hisio

- Ta sama drga, ta sama droga. - powiedział Hisio. - To znaczy że jesteś tu dłużej niż my?
I wrócił do zajadania się koniczyną. Przy czym rozsiadł się jeszcze wygodniej.

Gerald

- Wydaje się że tak - odpowiedzieł spokojnym głosem.
- A Wy od kąd tu jesteście, bo ja nie robiłem żadnego kalędaża bo nie miałem czasu ponieważ szukałem wyjścia z tej dziury i straciłem rachube czasu ale tak na oko to jestem tu kolo 2 tygodni ....

Michalot

Michalot podszedł do Geralda i podał mu dłoń po czym zapraszającym gestem wskazał ognisko.
-Witaj wśród swoich Geraldzie -powiedzał- może cos zjesz - tu wskazał na małe zwierze które już zdążyło sie przysmarzyć- chyba że chcesz się czegoś napić... eee mamy wode albo no tego jak Ci Eol da to i eee zaraz jak to było a chyba O K A L C Z Ó W K E

Gerald

Gerald serdecznie podziekował Michalotowi za gościnnoś poczym podszedł do Eol'a mowiąc:
- Witaj mój Kamracie, dawno się nie widzieliśmy ale teraz prosze o Twoją piersiówkę a dokładniej jej zawartość - powiedział Gerald jakby zachipnozowany wiadomosią ze Eol posiada O K A L C Z Ó W K E.

Hisio

- Widać że z lasu... - odburknął Hisio i wziął się za drugą porcję koniczyny.
Spałaszował i wyciągnął pół bohenka chleba.
- A może jednak się z wami podzielić?

Michalot

- Jeśli łaska-powiedział Michalot i popatrzył się na Eola który wyglądał jak by chcał odpowiedziec na prośbe Geralda.

Eol

Eol popatrzył na Geralda spodełba. - O K A L C Z Ó W K A to Ty se możesz córke nazwać jak Ci sie podoba... Ten trunek się nazywa : O-l-a-c-z-k-ó-w-k-a - mówił to tak jak by tłumaczył to wszystko malutkiemu dziecku. - No i...Musze Cie niestety zasmucić... Moim trunkiem się niestety nie zamieżam podzielić... Jak głodny jesteś to zjedz sobie tego szczura mojego taty...Albo trawe którą wcina mój wuj.

Hisio

- Macie tu kawałek - rzucił sporą część w kierunku Michalota. - Mam nadzieję że wam wystarczy, che che, sami rozumiecie muszę dużo jeść... A tobie Eol nie podoba się moja koniczynka? Co z ciebie za dziki człowiek skoro nie jadłeś nigdy koniczyny. - I zajął się jedzeniem.

Michalot

Michalot zaksztusił się chlebem który przed sekundą włorzył do ust. Gdyby nie pomoc syna w postaci silnego uderzenia w plecy byłby skończył jak pięć garbatych postaci. Gdy wreszcie wrócił do siebie szturchnął syna łokciem i powiedział
- Eolu grzeczniej prosze Cię- po czym zrobił mine tamując nowy napływ śmiechu co wyglądało jak by chciał załatwić potrzebe. Chcąc zająć się czym innym krztusząc się pokroił szczura na porcje i podał Geraldowi mówiąc po prostu
- Smacznego kapitanie-

Eol

- Co z ciebie za dziki człowiek skoro nie jadłeś nigdy koniczyny?
- Wuju...apropo koniczyny i innego trawska... - mruknął Eol - chyba Ci nie musze przypominać incydentu gdy to wpadłem do stajni i wyjadłem koniom cały owies...?

Gerald

Zasmucony odpowiedzią Eol'a Gerald powiedział:
- Michalocie jednak będe zmuszony skosztować twojej wiewióry - po czym dosiadł się do Michalota
Po chwili Gerald wyjął ze swojej torby owoce leśne zawinięte w duży liść miwiąc:
- Może zechce ktoś słodkich owoców leśnych, bardzo sycące - dodał z uśmiechem

Hisio

- Tak, dobrze że cię stajenny wygonił zanim zacząłeś kosztować siana z ziemi, no na tamtejszy wiek stwierdził byś że to z pewnością czekolada, he he he cha cha - Wybuchł śmiechem.

Gerald

Gerald uśmiechnął się gdy usłyszał śmiech Hisia jednak po chwili zapytał:
- Jak myślisz Hisio wydostaniemy się z tąd czy czeka nas los tego człowieka który tu leży - słowa te nadały niezwykle ponurego klimatu przy ognisku......

Hisio

- Nas na pewno nie czeka jego los. - odrzekł - Spójżcie na siebie... Czy nie jesteście najznamienitszymi wojownikami Eergoni... Czy nie jesteście wspaniałymi kompanami mającymi w pogardzie wszelkie niebezpieczeństwa... Nie widzicie tego... Idziemy szukać drogi do domu! Jesteście ze mną?!!!

Gerald

Gerald słysząc te słowa wstał i oznajmił:
- Jeżeli ktoś z Was bedzie kiedyś w potrzebie to niech pamięta że jeżeli będzie taka konieczność to i zgine z nim ale go nie zostawie-po czym wstał i podszedł do Króla mowiąc:
- Masz mój Łuk - powiedziawszy stanął przy Hisiu i popatrzył na Michalota i Eol'a ktorym ognień rzopromieniał twarze.

Michalot

- Królu- powiedział Michalot wyczuwając podniosłość chwili - Mój bracie, jeżeli żyjąc lub ginąc zdołam Cię ocalić zrobie to... Masz mój miecz...-po tych słowach stanął przy Geraldzie

Eol

Eol wstał i mruknął : Jak wszyscy to wszyscy...Dotego...Myślicie że pozwolił bym wam samym błąkać się tutaj? Przecie byście sobie nie poradzili... . - poczym dodał szczerząc zęby - wuju, masz mój topór.

Po tych słowach Eol obejrzał się na miejsce gdzie uprzednio stał uwiązany koń. Teraz stały tam dwa konie - ten uwiązany i ten, którego Hisio wypuścił podczas walki. Pewnie wyczuwając że niebezpieczeństwo powrócił i jak gdyby nigdy nic spokojnie jadł trawe...
- Może się byśmy już zbierali? Jak dobrze pujdzie to przyjedziemy na wierzór do tej twierdzy....Co tam majaczy w oddali...

Gerald

- Nie chcę Was zasmucić Kamraci ale w tej twierdzy żyją te stowry z którymi stoczyliście walkę - mówiąc cały czas wpatrywał się w oddaloną twierdzę.

Hisio

- No to co ruszamy w drogę!!! - wykrzyknął Hisio rozradowany z powodu nowej przygody - Ale najpierw... się wyśpimy. - powiedział po czym zdjął płszcz i ułożył go na ziemi.
- Dobranoc - powiedział donośnym głosem.

Michalot

-No to ja stoje na warcie- zaoferował się Michalot- po czym otulił sie szczelniej płaszczem i wyszedł na zewnątrz. Gdy wychodził już przez wejście oglądnął się jeszce i powiedział po prostu
- Dobranoc wszyskim- i oszedł w mrok. Michalot przeszedł kawałek od jaskini po czym usadowił się przy skałach i zaczął swoją warte.

Eol

- Dobranoc - odpowiedział Eol i wyciągnął się jak najwygoniej mógł na ziemi...

W morku nocy nikt nie zauważył jak Eol łyknął jeszcze coś-niecoś ze sowjej piersiówki...

Hisio

Hisio głośno chrapał i przewracał się z boku na bok robiąc przy tym nie lada hałas. Smacznie spał ale coś go wyrwało ze snu.
- Co? A tak, nie. Wcale jej nie podrywałem. Co? Co? Ale miałem głupi sen.
Hisio Walnął się raz a mocno po gębie po czym powrócił do sennych marzeń, tym razem przyjemnych.

Michalot

Michalot wpatrywał sie w twierdze w oddali... Nie zapalił fajki w obawie, że tajemicze stwory, których stos z zabitych pieciu leżał nie daleko, wyczują dym... Myślał o swoich problemach ale bacznie oglądał okolice swoim elfim wzrokiem.. Cieszył się w duchu że spotkali Geralda... ale co z Gregoriusem i Karo? Co ich zatrzymało?

Gerald

Gerald zdjął swój oręż z pleców po czym położył się ale nie mogł zasnąć z radości że spotkał swoich kompanów ....
- Dobranoc - powiedział Gerald ale zroiętował sie że wszyscy już śpią.

Michalot

Michalot po 2 godzinach stania na warcie poczuł nagle potrzebe. Wstał i przeszedł kilka kroków po czym nazwyczajniej oddał mocz. Kiedy wracał na swoje miejsce wśród skał zauważył kontury postaci leżących na stosie. Nie mógł powstrzymać ciekawości więc podszedł do jednej z postaci, wyciągnął sztylet rozciął łachmany na twarzy martwej poczwary.

Eol

Michalot ujrzał twarz, podobną do twarzy orka lub goblina. Szeroko rozwarte oczy były przekrwione. Wokół nozdrzy stworzenia można było dojrzeć jakąś żółtą maź...